เป็นช่วงเวลาหนึ่งของปี...ที่รู้สึกสงบและมีความสุขที่สุด
ภาพที่มีผู้คนเป็นองค์ประกอบ ดูแล้วไม่เคยเหงาเลย
แล้วตอนนี้ แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย ก็ไม่รู้สึกเหงาเหมือนเคยอีกแล้ว
ไม่นานหนอ กายนี้จักนอนทับแผ่นดิน กายนี้มีวิญญาณไปปราศ
อันบุคคลทิ้งแล้ว ราวกับท่อนไม้ ไม่มีประโยชน์ฉะนั้น.
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 388
