สิริมาวิมาน II

"ดิฉันเป็นปริจาริกาของพระราชาผู้ทรงคุณอันประเสริฐ ทรงมีสิริ ณ มหานคร ซึ่งสถาปนาไว้เป็นอันดี ณ กลางภูผา (5 ลูก) เป็นผู้ชำนาญเยี่ยมด้วยศิลปะฟ้อนรำขับร้อง คนทั้งหลายในกรุงราชคฤห์ได้รู้จักดิฉันในนามว่า สิริมาเจ้าข้า พระพุทธเจ้าผู้เป็นฤษีประเสริฐสุด เป็นผู้แนะนำ ได้ทรงแสดงทุกขสัจ สมุทัยสัจ ทุกขนิโรธสัจ ที่ปัจจัยปรุงแต่งไม่ได้ และมรรคสัจนี้ ที่ไม่คด เป็นทางตรง ทางเกษม

ดิฉันสดับอมตบทที่ปัจจัยปรุงแต่งไม่ได้ เป็นคำสอนของพระตถาคต ผู้ที่ไม่มีผู้อื่นประเสริฐกว่า ดิฉันเป็นผู้สำรวมอย่างยิ่งในศีลทั้งหลาย ตั้งอยู่ในธรรมอันพระพุทธเจ้า ผู้เป็นนระประเสริฐทรงแสดงแล้ว

ดิฉันรู้บทที่ปราศจากกิเลสดุจธุลี ที่ปัจจัยปรุงแต่งไม่ได้ ซึ่งพระตถาคต ผู้ที่ไม่มีผู้อื่นประเสริฐกว่าทรงแสดงแล้ว ดิฉันได้สัมผัสสมาธิจากสมาถุในอัตภาพนั้นนั่นแล อันนั้น ได้ความแน่นอนอย่างยิ่ง (ที่จะบรรลุมรรคผล) สำหรับดิฉัน

ดิฉันได้อมตธรรมอันประเสริฐ ทำให้แปลกจากปุถุชน มีความเชื่อมั่นในพระรัตนตรัยส่วนเดียว บรรลุคุณวิเศษเพราะตรัสรู้ ไม่มีความสงสัยอันชนเป็นอันมากบูชาแล้ว ดิฉันเสวยความยินดีระเริงเล่นไม่น้อยเลย

ดิฉันเป็นเทวดาเห็นอมตธรรมอย่างนี้ เป็นสาวิกาของพระตถาคต ผู้ที่ไม่มีผู้อื่นประเสริฐกว่า เห็นธรรมก็ตั้งอยู่ในผลระดับแรก (โสดาปัตติผล) เป็นพระโสดาบัน ทุคตเป็นอันไม่มีอีกละ

ดิแนนั้นเข้ามาเพื่อถวายบังคมพระองค์ ผู้ที่ไม่มีผู้อื่นประเสริฐกว่า และเหล่าภิกษุผู้ยินดีในกุศลที่น่าเลื่อมใส เพื่อนมัสการสมรสมาคมอันรุ่งเรือง ดิฉันมีความเคารพในพระธรรมราชาผู้ทรงสิริ

ดิฉันพบพระมุนีแล้ว ก็มีใจบันเทิงเอิบอิ่ม ขอถวายบังคมพระตถาคต ผู้ทรงเป็นสารถีฝึกคนดีที่ควรฝึก ทรงตัดตัณหา ยินดีในกุศล เป็นผู้นำสัตว์ผู้อนุเคราะห์ด้วยประโยชน์เกื้อกูลอย่างยิ่ง"
อรรถกถาสิริมาวิมาน ปรมัตถุทีปนีอรรถกถาขุททกนิกาย วิมานวัตถุ 138-139