walking out of Himalaya

ตะวันส่องใส แดดฉายลงมา ทาบทาทิวทุ่ง
แผ่วลมผ่านโรย เหมือนโปรยกลิ่นปรุง ดอกฟางหอมลอย
ดอกหญ้าดาว วับวาวทางเกลื่อน เหมือนดังหยาดพลอย
แตะนิดต้องน้อย ราวมณีร่วงพรู พัดพรายลงดิน
จะอยู่แดนไหน สุดฟ้าแสนไกล คะนึงถึงถิ่น
ด้าวแดนแผ่นดิน ที่เราจากมา เนิ่นนานแสนนาน
ดอกหญ้างาม งดงามดังก่อน หรือร่อนร่วงราน
แดดร้อนดินแล้ง ลมระงมแผ้วพาน บ้านนาป่าเขา
ทุ่มกายทุ่มใจ เข้าโหมแรงไฟ หัวใจแรงเร่า
ยิ่งสร้างยิ่งทำ ระกำหนักเบา ดิ้นรนหนทาง
เจ้ามิ่งขวัญ ยิ่งวันยิ่งเดือน ยิ่งเลือนยิ่งราง
ทอดทิ้งทุ่งร้าง วันและวันผ่านเยือน เหมือนเดินทางไกล
ตะวันส่องแสง สาดแสงลงมา ทาบทาทางใหม่
ร่วมจิตร่วมใจ ก้าวไปก้าวไป ฝ่าภัยร้อยพัน
มิ่งขวัญเอ๋ย หัวใจเรามั่น เหมือนทานตะวัน
เฉิดแสงแรงฝัน กลางรวีตะวัน สีทองส่องใส

เพลง ทานตะวัน
ในชุด ลมไผ่
เนื้อร้อง โดย อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ทำนอง อ.ธนิสร์ ศรีกลิ่นดี

แปลกจังที่ฟังเพลงนี้แล้วคึดเติ้งแม่
คึดเติ้ง ยามเฮาอยู่นำกัน เนอะแม่เนอะ
คึดเติ้ง ยามเฮาไปอาบน้ำนำกัน ริมหาดทราย แม่น้ำน่าน
คึดเติ้ง ยามนอนมองดาวในคืนเดือนมึด
คึดเติ้งทุ่งนา...สุดลูกหูลูกตา
คึดเติ้ง หมอกยามเช้า และกองไฟเล็กๆ ในหน้าหนาว
สิ่งที่ดีที่สุดที่แม่ทำเพื่อลูก ทำให้เวลาของเราที่จะอยู่นำกันหายไปนานเกือบ 30 ปี