เย นํ ททนฺติ สทฺธาย วิปฺปสนฺเนน เจตสา
ตเมว อนฺนํ ภชติ อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ
ตสฺมา วิเนยฺย มจฺเฉรึ ทชฺชา ทานํ มลาภิภู
ปุญฺญานิ ปรโลกสฺมึ ปติฏฺฐา โหนฺติ ปาณินํ
ชนเหล่าใดมีใจผ่องใส ให้อาหารนั้นด้วยศรัทธา
อาหารนั้นแล ย่อมพะนอเขาทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
เพราะฉะนั้น บุคคลพึงนำความตระหนี่ให้ปราศไป
พึงข่มความตระหนี่ ซึ่งเป็นตัวมลทินเสีย แล้วให้ทาน
เพราะบุญเป็นที่พึ่งของเหล่าสัตว์ในโลกหน้า
(สังยุตตนิกาย สคาถวรรค)
